“Yine Gel” şiiri, Mevlana Celaleddin Rumi’ye atfedilen bir şiirdir. Ancak, Mevlana’nın eserlerinin orijinal dili Farsça olduğu için, şiirin tam metni farklı çevirilerde farklılık gösterebilir. Aşağıda, “Yine Gel” şiirinin bir çevirisi bulunmaktadır:

Gel, ne olursan ol yine gel, İster kâfir, ister mecûsî ol yine gel; Bizim dergâhımız ümitsizlik dergâhı değildir, Yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel.

Gece gel, gündüz gel, gel ki her an gel, Bin defa kaçsan da gel yine gel; İstersen pişman olma pişmanlık nedir bilmezsek, Bu dergâh, ‘Eyvallah’ deme dergâhı değildir.

Önce bir düş, bir akıl tut ki yola çıkasın; Düş düş ki seni düşten çıkarsın; Aklı akıl, canı cana katsın, cana cana.

Bir nefes var ki, seni hayata bağlar; Bir nefes var ki, seni ölüme götürür; İki kapı arasında bir nefes kadar.

Daima gel ki bu mekân boş kalmasın; Gel ki, gelmek, gelmenin sırrını anlasın; Gel ki, bu davet, boş bir davet olmasın.

Bu, Mevlana’nın “Yine Gel” şiirinin bir çevirisidir. Ancak, farklı çevirmenlerin farklı tercihleri ve dil kullanımları olabilir. Şiirin tam metni, orijinal dilinde daha anlam kazanabilir.

Mevlana Celaleddin Rumi’nin “Ne olursan ol, yine gel” ifadesi, insanlara, herhangi bir durumda, herhangi bir halde olsalar dahi, Tanrı’ya yönelmelerini, manevi bir arayış içinde olmalarını ve her zaman O’na dönmelerini öğütleyen bir davettir. Bu sözdeki derin anlam, insanın daima manevi bir gelişim içinde olması, hatalarından ders çıkarması ve sürekli bir şekilde iyileşme ve olgunlaşma çabası içinde olması gerektiği vurgulanmaktadır.

“Ne olursan ol” ifadesi, kişinin sosyal statüsü, dini inancı, geçmişi veya başka herhangi bir özelliği ne olursa olsun, herkesin bu manevi arayışa katılmasının mümkün olduğunu ifade eder. Yani, bu davet herkesi kapsar; herhangi bir ayrım yapmaksızın herkesin bu manevi yolculuğa dahil olması teşvik edilir.

Bu söz aynı zamanda kabul edici bir tutumu ifade eder. İnsanların kusurları, hataları veya geçmişteki yanlışları ne olursa olsun, her zaman bir şans daha bulabilecekleri, affedilebilecekleri ve manevi bir gelişim sürecine katılabilecekleri düşüncesini içerir.

“Gel, ne olursan ol, yine gel” sözü, önemli bir manevi anlam içerir ve genellikle iki temel vurguyu içerir:

1. Kabul Edicilik ve Hoşgörü: Bu ifade, herhangi bir durumda, herhangi bir haliyle kişinin kabul edileceğini ve sevgiyle karşılanacağını vurgular. Ne olursa olsun, insanlar kusurlarıyla, hatalarıyla ve eksiklikleriyle birlikte gelmeye cesaretlendirilir. Bu, hoşgörü, kabul edicilik ve sevgi dolu bir yaklaşımı temsil eder.
2. Manevi Arayış ve Dönüş: Aynı zamanda, bu ifade kişilere manevi bir arayış içinde olmalarını ve sürekli bir gelişim çabası içinde olmalarını teşvik eder. “Yine gel” kısmı, sürekli bir dönüş ve yeniden odaklanma çağrısı yapar. Yani, kişi ne kadar hata yaparsa yapsın veya ne kadar uzaklaşırsa uzaklaşsın, her zaman manevi bir dönüş yapma fırsatı olduğu ifade edilir.

Bu sözün temel mesajı, herkesin manevi bir bağlamda kabul edildiği, hoşgörü gördüğü ve her an manevi bir dönüş yapma şansına sahip olduğu düşüncesidir. Bu, Mevlana’nın öğretilerinde sıklıkla vurgulanan bir evrensel sevgi ve hoşgörü anlayışını yansıtır.