Alışırım sanma, ne yapıp ettiysem içimdeki bu biteviye hüznü çıkarıp atamadım. Masallara inandığım günden bu yana şehrin karanlık ışıklarına kendimi veremiyorum. Düşlerimde seven ve sevilen biriyim. Yüzümdeki kırışıklar henüz görünmüyor, gözlerimdeki ışıltı yıldızlarla yarışıyor. Nefti yeşili çimenlerde sere serpe uzanıyorum, tamah etmiyorum ne saraya nede hanlara. Bir garip dervişim, yüreğimin bilgeliği bedensel arzularımın ötesine geçiyor.
Dumanı tüten bir bardak çaya, iki çift tatlı söze bulut olup uçuveriyorum. Dünya üzerindeki zalimliklerden, yıkanmamış günahlardan, tüm o zulümlerden uzağım. Köşe bucak saklıyorum tertemiz masallarımı. Kirli eller uzanamaz, kıymet bilmeyen dokunamaz.
Kışlar yaz, kuraklar vahaya dönüşür düşlerimde. Kimsenin başı eğik değildir, insanlar gerçek gülümsemelerini saklamazlar. Çiçekler renk cümbüşüyle balkonlarımızda açar, dağlar bir nefes yakınlığında pencereme konar.
Bu bir rüyaysa farz edin ki uyanmıyorum. Gönül indirdiğim dertlerimi bir çuvala tıkıp nehrin soğuk sularına bırakıyorum. Görmüyorum kirli düşünceleri, duymuyorum yürek yakan yalanları. Bir başı mağrur masallarıma dönüyorum.
Barış adına yapılan savaşları gökyüzünden izliyorum. Kan ve gözyaşıyla yıkanmış toprak parçalarına empati duymuyorum. Nasılsa benim el değmemiş düşlerim bâki, inancım henüz yitip gitmedi…