Kuvayi Milliye, Türk Kurtuluş Savaşı sırasında, Osmanlı İmparatorluğu’nun işgali altında bulunan Anadolu’da, milletin bağımsızlık ve özgürlük mücadelesini simgeleyen bir olgudur. 15 Mayıs 1919’da İstanbul’un işgal edilmesinin ardından, Mustafa Kemal Paşa’nın önderliğinde Anadolu’da çeşitli direniş hareketleri ortaya çıkmıştır.

Kuvayi Milliye terimi, Türk milletinin bağımsızlık mücadelesini sürdürmek amacıyla oluşturulan yerel direniş güçlerini ifade eder. Bu güçler, çoğunlukla köylülerden, esnaf ve aydınlardan oluşan gönüllülerden meydana gelmiştir. Kuvayi Milliye, işgale karşı çeşitli bölgelerde ortaya çıkmıştır ve Anadolu’nun çeşitli yerlerinde kurulan direniş birimlerini ifade etmek için kullanılmıştır.

Mustafa Kemal Paşa’nın önderliğindeki Kuvayi Milliye birlikleri, 1920’de Sivas Kongresi’nde bir araya gelerek, Milli Mücadele’nin koordinasyonunu sağlamış ve ulusal bir direnişin örgütlenmesini amaçlamışlardır. Kuvayi Milliye birlikleri, düşman işgali altındaki şehir ve kasabalarda direniş gösterirken, aynı zamanda Ankara’da kurulan Ulusal Hükümet’e bağlı olarak hareket etmişlerdir.

Kuvayi Milliye’nin mücadelesi, 1922’de Büyük Taarruz’un ardından zaferle sonuçlanmış ve Türkiye Cumhuriyeti’nin temelleri atılmıştır. Kuvayi Milliye, Türk milletinin bağımsızlık ve özgürlük mücadelesinde önemli bir rol oynamış ve Türk Kurtuluş Savaşı’nın başarıyla sonuçlanmasında etkili olmuştur.

Kuvayi Milliye’nin ilk örgütlenmeleri, Mustafa Kemal Paşa’nın öncülüğünde 19 Mayıs 1919’da Samsun’a gitmesinin ardından, 22 Haziran 1919’da Amasya’da gerçekleşen Amasya Tamimi ile başlamıştır. Amasya Tamimi, Anadolu’da bağımsızlık mücadelesi için bir çağrı niteliği taşımıştır.

Mustafa Kemal Paşa, Amasya’da topladığı heyetle birlikte, Osmanlı hükümetinin istiklal mücadelesini örgütlemesi ve yürütmesi amacıyla harekete geçilmesine karar vermiştir. Amasya Tamimi’nde vurgulanan temel amaç, milletin birlik ve beraberlik içinde, işgalcilerle mücadele etmesi ve ulusal bağımsızlığı savunmasıdır.

Amasya Tamimi’nin ardından, Sivas Kongresi (4-11 Eylül 1919) önemli bir dönemeç olmuş ve Kuvayi Milliye’nin örgütlenmesinde koordinasyon sağlanmıştır. Sivas Kongresi’nde, çeşitli bölgelerden gelen temsilciler, Milli Mücadele’nin stratejilerini belirleyerek, Anadolu’da işgallere karşı birleşik bir direnişin temellerini atmışlardır. Bu kongre, Kuvayi Milliye birliklerinin koordinasyonunu sağlamış ve ulusal bir direnişin örgütlenmesine zemin hazırlamıştır.

Kuvayi Milliye’nin sona erdiği önemli gelişme, Türk Kurtuluş Savaşı’nın dönüm noktası olan Büyük Taarruz’dur. 26 Ağustos – 9 Eylül 1922 tarihleri arasında gerçekleşen Büyük Taarruz, Türk ordusunun zaferiyle sonuçlanmış ve işgal edilen toprakların büyük bir kısmı geri alınmıştır.

Büyük Taarruz’un ardından 30 Ağustos 1922’de Dumlupınar Meydan Muharebesi kazanıldı. Bu zafer, Türk ordusunun başarıyla ilerlemesini sağlamış ve Yunan ordusunun büyük bir yenilgiye uğramasına neden olmuştur. 9 Eylül 1922’de ise İzmir’in kurtarılmasıyla Türk Kurtuluş Savaşı’nın büyük bir zaferle sona erdi.

Mustafa Kemal Paşa’nın liderliğindeki Türk ordusu, düşman işgallerine karşı kazandığı zaferlerle, Kuvayi Milliye’nin hedeflerini başarıyla gerçekleştirmiş oldu. Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşu için temel atılmış ve Lozan Antlaşması ile bağımsızlığı resmen tanınmıştır. Bu gelişmelerle birlikte Kuvayi Milliye’nin görevi tamamlanmış ve Türkiye, yeni bir devlet olarak bağımsızlığına kavuşmuştur.