İç konuşma ve iç monolog, bir karakterin düşüncelerini ifade etmek için kullanılan edebi tekniklerdir. Bu terimler bazen benzer şekilde kullanılır, ancak aralarında bazı farklar da vardır.

1. İç Konuşma (Interior Monologue): Bu terim, bir karakterin bilinçaltındaki düşünceleri, duyguları ve içsel çatışmaları ifade etmek için kullanılır. Genellikle doğal bir dil ve akışla yazılır. İç konuşma, karakterin zihinsel süreçlerine, düşünsel deneyimlerine odaklanır ve diğer karakterlere veya olaylara karşı içsel tepkilerini yansıtır. Bir anlamda, iç konuşma, bir karakterin zihninin içindeki sesidir ve okuyucuya karakterin iç dünyasını daha derinlemesine anlama fırsatı verir.
2. İç Monolog (Stream of Consciousness): İç monolog, bir karakterin zihinsel süreçlerini, düşüncelerini ve duygularını anında ve akış halinde ifade etme tekniğidir. Bu teknik, karakterin düşünce akışını takip etmeye odaklanır ve genellikle bilinç akışının rastgele ve kesintisiz olduğu bir tarza sahiptir. İç monolog, karakterin bilinçaltındaki anlık düşünceleri, bağlantıları ve çeşitli duygusal durumları yansıtarak okuyucuya karakterin iç dünyasını doğrudan deneyimleme fırsatı sunar.

Bu terimler genellikle birbirinin yerine kullanılsa da, iç konuşma genellikle daha düzenli ve belirgin bir dil kullanımına sahipken, iç monolog daha serbest formda ve anlık düşüncelerin birbiri ardına sıralandığı bir tarza odaklanır.