Garip Akımı, Türk edebiyatında 1950’lerde ortaya çıkan ve geleneksel kalıplardan koparak yenilikçi bir dil ve anlatım arayışına giren bir edebi akımdır. Bu akımın temsilcileri arasında Orhan Veli Kanık, Melih Cevdet Anday ve Oktay Rıfat gibi önemli şairler yer alır. Bu şairler, gündelik dilin sade ve samimi tonunu kullanarak şiirlerinde geleneksel ölçü ve nazım biçimlerine meydan okumuşlardır. Garip Akımı, Türk edebiyatında modernizmin ve yeniliğin önemli bir dönemsel dönemeçlerinden birini oluşturur.