Elektronegatiflik, bir atomun kimyasal bağlarındaki elektronları ne kadar güçlü çekebileceğini gösteren bir özelliktir. Yani, bir elementin elektronegatifliği, o elementin başka bir atomla oluşturduğu kimyasal bağda, bağdaki ortak elektronu ne kadar kendine çekeceğini belirler. Elektronegatiflik değeri ne kadar yüksekse, atomun bağdaki elektronu çekme gücü de o kadar fazla olur.

Örnekler:

1. Flor (F): Elektronegatifliği en yüksek elementtir. Bu, florun, bağdaki elektronları son derece güçlü bir şekilde çekebileceği anlamına gelir.
2. Oksijen (O): Elektronegatifliği yüksektir ve su molekülünde oksijen, hidrojen atomlarından daha fazla elektronu kendine çeker.
3. Azot (N): Azot da oldukça elektronegatiftir. Nitrojendeki bağlar, özellikle amonyak (NH₃) gibi bileşiklerde, azotun bağdaki elektronları güçlü bir şekilde çekmesini gösterir.

Elektronegatifliği düşük olan elementler arasında örneğin sodyum (Na) ve potasyum (K) bulunur. Bu elementler, bağdaki elektronları çok güçlü bir şekilde çekemezler ve daha çok elektronu bağdaki diğer elementlere bırakırlar.