Ehl-i Beyt, İslam tarihinde özellikle Alevilik ve Şii inancında önemli bir yer tutan bir kavramdır ve “Ev halkı” anlamına gelir. Genellikle, Peygamber Muhammed’in ailesini ifade eder. Ehl-i Beyt’in kapsamı farklı yorumlara göre değişiklik gösterebilir, ancak genel olarak aşağıdaki isimleri içerir:
- Peygamber Muhammed: Ehl-i Beyt’in merkez figürüdür.
- Fatıma: Peygamber’in kızı.
- Ali: Peygamber’in kuzeni ve eşi, aynı zamanda ilk İslam halifelerinden biridir.
- Hasan: Ali ve Fatıma’nın büyük oğlu.
- Hüseyin: Ali ve Fatıma’nın küçük oğlu.
Bazı İslam inançlarında, Ehl-i Beyt’e bu beş kişinin yanı sıra Ali’nin ve Fatıma’nın diğer çocukları da dahil edilir. Ayrıca, Ehl-i Beyt’in saygı duyulan bir topluluk olarak, onlara yakın akrabalar ve nesilleri de kapsadığı düşünülmektedir.