Kelime Kökeni: Arapça-edîb+Farsça-âne
– Edepli ve terbiyeli bir kimseye yakışır biçimde
– Terbiyelice
-Sanatçıya ve edebiyatçıya yakışırcasına
– Nazik
– Edebiyatçı gibi
Cümle içinde kullanımı: “Edîbâne tavırlarına ve o güzel gözlerine bakmaktan kendimi alamıyorum.”