Dokuzuncu Hariciye Koğuşu, Peyami Safa’nın yazdığı, 1930’lu yılların İstanbul’unda geçen bir roman olup, psikolojik roman türüne girer. Roman, yazarın kendi hayatından esinlenerek oluşturduğu bir otobiyografik hikaye niteliğindedir. Eser, hastalık ve ölüm korkusuyla yüzleşen genç bir çocuğun iç dünyasını, bu süreçteki ruhsal ve fiziksel acılarını derinlemesine işler. Peyami Safa, karakterlerin içsel çatışmalarını ve duygusal durumlarını ayrıntılı bir şekilde ele alarak psikolojik tahliller yapar. Bu yüzden Dokuzuncu Hariciye Koğuşu özellikle bireyin ruh haline odaklanan, duygu yoğunluğu yüksek bir romandır.