Kelime Kökeni: Ad
– Osmanlı Türkçesinde d harfi
– İki kat olan
– Beli bükülmüş
– Ağacın kolları
– Sıyrılmış
– Budağın büyüğü
– Sırt
– Omuz
– Branş
– Kol
– Yalın
Cümle içinde kullanımı: “Ağacın dallarından sarkan çiçeklerin mis kokusu beni mest etti.”