Kelime Kökeni: Eski Türkçe-çakır, Farsça-pençe

– Tuttuğunu bırakmayan, başladığı işin peşini bırakmayan, her şeyden kendine pay çıkaran kimse, hırslı

– Bir tür yırtıcı doğan

Cümle içinde kullanımı: “Şayet dışarıdan bir göz olarak baksaydım Sümbül hanımın çakır pençe, hırsına yenik bir kadın olduğu kanısına varırdım.”