Kelime Kökeni: Arapça-çoğul biçimi burûc, ebrâc

– Filiz

– Ökse otu

– Taze dil

– Tabya

– Kule, hisar

– Kale çıkıntısı

– On iki takım yıldızına verilen isim

– Burç

– Sabit yıldız kümesi

Cümle içinde kullanımı: “Burc ve gezegenlerin konumuna göre yıldız haritasını çıkarıyor böylelikle geleceği bir nebze tahmin edeceğini düşünüyor.”