Kelime Kökeni: Farsça-bed+Arapça-du’â

– Birisi için kötü dileklerde bulunmak

– Beddua

– İlenme, ilenç

– Kargış, kargıma

– Telin

– Alkış karşıtı

Cümle içinde kullanımı: “Bed-du’â eden dilden hayır bekleme, kelamı kötü olanın içi bataklık doludur.”