Kelime Kökeni: Ad

– İnsan ve hayvanların vücutlarının en yukarı kısmı

– Kulak, ağız, burun ve göz gibi organların bulunduğu yer

– Tepe

– Uç, kenar

– Kıç karşıtı

– Canlı hayvan adedi

– Amir, reis, başkan

– Yalnız, tek

– Başlangıç, ibtida, medbe

– Esas

– Mukaddime, giriş

Cümle içinde kullanımı:” Baş kısmına gelen tarafı ters olmuş eğer böyle kalırsa görüntü hoş olmayacaktır.”