Kelime Kökeni: Farsça
– Her güzeli seven, her güzele gönül veren
– Akar gönüllü, şıpsevdi
– Sözü etkili ve dokunaklı olan
– Zeki kimse, zeyrek
Cümle içinde kullanımı: “Çehresi her gül olana kendini âteş-dil eylersen, gönlünde aşk yer mi kalır evlat!”