Kelime Kökeni: Arapça-ihvan 

– Dost, kardeş, can arkadaşı

Kelime Kökeni: Arapça- özel ad

– Allah sözünün kısaltılmış biçimi

Kelime Kökeni: Ünlem 

– Maddi ve manevi bir acı hissi olunca kullanılır, ağrı çekerken söylenen söz

– Pişmanlık ve üzüntü ifade eder

– Figan, iç çekme, inleme

– Beddua, ilenme

Cümle içinde kullanımı: ” Ah anacım yad ellerde buram buram gözümde tüttün, kimse dizlerinin verdiği huzuru veremedi.”