Kelime Kökeni: Farsça

– Güneş yüzlü, yüzü güneş gibi parlayan kadın

– Sevimli, cana yakın güzel, dilber

– Güneşe karşı olan yer, güneş gören

Cümle içinde kullanımı: ” Bir âfitâb-rû’ya vurgunum, bundandır hep gözlerimin kısık oluşu.”