İkinci Yeni, 1950’lerin ortalarında Türkiye’de ortaya çıkan modernist bir şiir akımıdır. Bu akım, Garip Akımı’na tepki olarak doğmuştur ve geleneksel şiir anlayışına karşı çıkarak, dilde yenilik ve imgelemde özgürlük arayışını benimsemiştir. İkinci Yeni şairleri, şiirde anlam kapalılığı, yoğun imgeler ve bireysel duyarlılıkları ön plana çıkarmışlardır. Akımın başlıca temsilcileri arasında şu isimler bulunur:

1. Cemal Süreya: İkinci Yeni’nin en önemli isimlerinden biridir. Süreya, şiirlerinde aşk, ölüm, çocukluk anıları ve toplumsal konulara yer verirken, lirik bir dil kullanmıştır.
2. Edip Cansever: Modern şehir insanının yalnızlığını ve iç dünyasını ele alan Cansever, şiirlerinde soyut imgeler ve felsefi derinlik kullanmıştır.
3. Turgut Uyar: Uyar, şiirlerinde günlük hayatın sıradan unsurlarını, bireyin içsel çatışmalarını ve toplumsal eleştiriyi işlemiştir.
4. Ece Ayhan: Şiirlerinde tarihe, toplumsal eleştiriye ve marjinal karakterlere yer veren Ayhan, dilde ve imgede büyük bir özgünlük göstermiştir.
5. İlhan Berk: Dilde ve biçimde yenilikçi yaklaşımlar benimseyen Berk, şiirlerinde mitoloji, sanat ve felsefe temalarına yer vermiştir.
6. Sezai Karakoç: Karakoç, İkinci Yeni’nin mistik ve metafizik yönünü temsil eder. Şiirlerinde İslam kültürü ve tasavvuf temalarını işlemiştir.

İkinci Yeni şairleri, biçimsel olarak serbest şiirden faydalanmış ve dilde alışılmadık kombinasyonlar, soyut imgeler ve alışılmadık metaforlar kullanarak kendilerine özgü bir üslup yaratmışlardır. Bu akım, Türk şiirine önemli bir yenilik getirmiş ve sonraki kuşaklar üzerinde büyük etkiler bırakmıştır.