Türkiye’nin Milli Marşı olan İstiklal Marşı’nın son kelimesi “Türkiye”dir. İstiklal Marşı, Mehmet Akif Ersoy tarafından yazılmış ve Türkiye Cumhuriyeti’nin bağımsızlığını ve özgürlüğünü simgeleyen önemli bir milli semboldür. Marşın tamamı Türk milletinin bağımsızlık mücadelesini ve vatan sevgisini anlatan bir destan niteliği taşır. İstiklal Marşı, Türkiye’nin ulusal marşı olarak kabul edilir ve milli bayramlar, resmi törenler ve benzeri birçok önemli etkinlikte çalınır ve okunur.

İstiklal Marşı’nın son dizesi şu şekildedir:

“Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak; O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak!”

Bu dizeler, İstiklal Marşı’nın sonunda yer alır ve Türkiye’nin bağımsızlık mücadelesini, milletin birlik ve beraberlik içindeki kararlılığını ve vatan sevgisini ifade eder. İstiklal Marşı, Türk milletinin bağımsızlık isteğini ve vatan sevgisini yücelten duygu dolu bir şiirdir.

İstiklal Marşı ilk kez şairi Mehmet Akif Ersoy tarafından 12 Mart 1921’de, TBMM (Türkiye Büyük Millet Meclisi) tarafından düzenlenen bir marş yarışmasında birinci seçilerek okunmuştur. Mehmet Akif Ersoy’un yazdığı bu marş, Türkiye’nin bağımsızlık mücadelesi sırasında ortaya çıkan milli duyguları ve vatan sevgisini ifade eden önemli bir eserdir. İstiklal Marşı, 12 Mart 1921’den sonra milli marş olarak kabul edilmiş ve Türk milletinin bağımsızlık simgesi haline gelmiştir.

İstiklal Marşı’nın ilk kelimesi “Korkma”dır. Marş, “Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;” şeklinde başlar.

İstiklal Marşı, ilk kez TBMM (Türkiye Büyük Millet Meclisi) Genel Kurulu’nda, 12 Mart 1921 tarihinde okunmuştur. Mehmet Akif Ersoy tarafından yazılan İstiklal Marşı, TBMM tarafından düzenlenen bir marş yarışmasında birinci seçildikten sonra bu tarihte mecliste kabul edilerek okunmuş ve Türkiye’nin milli marşı olarak kabul edilmiştir.