Misak-ı Milli, Türk Kurtuluş Savaşı’nın önemli bir dönüm noktası olan ve Türkiye’nin bağımsızlık ve egemenliğini tanımlayan temel prensipleri içeren bir beyanattır. 28 Ocak 1920’de Osmanlı Meclis-i Mebusan tarafından kabul edilen bu kararlar, Türkiye’nin gelecekteki sınırlarını ve milli haklarını belirlemeyi amaçlar.
Misak-ı Milli’nin ana maddeleri şunlardır:
- Sınırlar: Osmanlı Devleti’nin Mondros Mütarekesi’ne kadar olan sınırları içinde kalan topraklar Türk vatanı olarak kabul edilir. Bu sınırlar içinde bulunan Arap toprakları, halkın kendi kararına bırakılmak kaydıyla değerlendirilir.
- Boğazlar: İstanbul ve Boğazlar bölgesi, Türk milletinin güvenliğini tehdit etmeyecek şekilde uluslararası serbest geçişe açılabilir. Ancak bu bölgelerin Türkiye’nin egemenliği altında kalması esastır.
- Azınlık Hakları: Türkiye’deki gayrimüslim azınlıklara verilen haklar, komşu ülkelerdeki Müslümanlara verilen haklarla karşılıklı olarak sınırlandırılmalıdır.
- Sevr Antlaşması’na Karşı Duruş: Sevr Antlaşması’na karşı çıkılır ve Türk milletinin bağımsızlık mücadelesi vurgulanır. Türkiye’nin egemenliği ve bağımsızlığı hiçbir şart altında ihlal edilemez.
Misak-ı Milli, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş sürecinde önemli bir ilke olmuştur. Kurtuluş Savaşı’nın ana hedeflerinden biri, bu sınırların korunması ve tanınması için verilen mücadeledir.