Taoizm, Çin kökenli bir felsefi ve dini gelenektir. MÖ 4. yüzyılda ortaya çıktığı düşünülen Taoizm’in temel öğretileri, Laozi adlı bilgeye atfedilen “Tao Te Ching” adlı metinde toplanmıştır. Taoizm’in en temel kavramı olan “Tao” (veya “Dao”), kelime anlamı olarak “yol” veya “yöntem” anlamına gelir ve evrenin temel, evrensel düzenini ifade eder. Bu düzen, doğanın ve varoluşun temel prensiplerini kapsar ve her şeyin doğal olarak, zorlamadan, kendiliğinden gelişmesini savunur.

Taoizm, doğayla uyum içinde yaşamanın ve evrensel akışa kendini bırakmanın önemini vurgular. “Wu wei” (eylemsizlik veya müdahale etmemek) kavramı, bu bağlamda Taoizm’in temel ilkelerinden biridir; olayların doğal akışına müdahale etmeden yaşamayı önerir.

Taoizm ayrıca Yin ve Yang‘ı evrenin dinamik dengesini temsil eden zıt fakat tamamlayıcı güçler olarak görür. Bu güçler, doğanın ve yaşamın her yönünde, gece ve gündüz, erkek ve kadın, sertlik ve yumuşaklık gibi tezahür eder.

Taoizm, ayrıca uzun ömür, sağlık, meditasyon ve içsel arınma gibi konulara da odaklanır. Taoist rahipler, çeşitli ritüeller ve uygulamalarla bu hedeflere ulaşmayı amaçlarlar. Ayrıca Çin’in geleneksel halk inançları ve doğaüstü öğeler de zamanla Taoist pratiklere dahil olmuştur.

Taoizm, Çin kültürü ve felsefesi üzerinde derin etkiler bırakmış olup, özellikle Budizm ve Konfüçyüsçülük ile birlikte Çin’in üç ana düşünce sisteminden biridir.