Karbon-14 (C-14) yöntemi, arkeolojide ve paleontolojide kullanılan bir tarihleme tekniğidir. Bu yöntem, organik materyallerin yaşını belirlemek için kullanılır ve özellikle fosil kalıntıları, eski ağaçlar ve tarihi eserlerin tarihlendirilmesinde yaygındır.

Karbon-14, atmosferde bulunan ve bitkiler tarafından emilen radyoaktif bir izotoptur. Bitkiler ve hayvanlar, yaşamları boyunca bu izotopu bünyelerinde barındırır. Öldüklerinde ise C-14 miktarı azalır çünkü bu izotop radyoaktif olarak bozunur. Bilim insanları, kalan C-14 miktarını ölçerek bir nesnenin ne kadar süre önce öldüğünü tahmin edebilirler.

Bu yöntemin sınırlamaları var; genellikle 50.000 yıl kadar geriye gidilebilir ve sadece organik materyaller üzerinde uygulanabilir.