Millet sistemi, Osmanlı İmparatorluğu’nda farklı dini ve etnik grupların yönetimini düzenleyen bir sistemdir. Bu sistemde, her millet (dini topluluk) kendi dini liderleri tarafından yönetilir ve kendi iç işlerini büyük ölçüde bağımsız olarak yürütürdü. İşte millet sisteminin bazı temel özellikleri:

1. Otonomi: Her millet, iç işlerinde bağımsızdı. Kendi dini, eğitim, hukuk ve sosyal işlerini yönetirdi. Kendi okulları, mahkemeleri ve dini kurumları vardı.
2. Vergi ve Askerlik: Her millet, Osmanlı hükümetine vergi öderdi ve askerlik hizmeti konusunda farklı yükümlülüklere sahip olabilirdi. Bazı durumlarda, belirli milletler askerlik hizmetinden muaf tutulabilir ve bunun yerine ek vergiler ödeyebilirdi.
3. Dini Liderler: Her milletin başında bir dini lider bulunurdu. Bu lider, Osmanlı hükümeti tarafından tanınır ve milletin temsilcisi olarak kabul edilirdi. Örneğin, Rum Ortodokslar için Patrik, Ermeniler için Ermeni Patriği gibi.
4. Adalet ve Hukuk: Her millet, kendi dini ve geleneksel hukuk sistemine göre yargılanırdı. Bu, özellikle aile hukuku ve kişisel statü konularında geçerliydi.
5. Toplumsal Yapı: Millet sistemi, Osmanlı İmparatorluğu’nun çok kültürlü ve çok dinli yapısını yansıtan bir sistemdi. Bu sistem, farklı toplulukların kendi kimliklerini ve kültürlerini koruyarak bir arada yaşamalarını sağladı.

Millet sistemi, Osmanlı İmparatorluğu’nun uzun süreli istikrar ve yönetim başarısının önemli unsurlarından biri olarak kabul edilir. Ancak, 19. yüzyılın sonlarına doğru, milliyetçilik hareketlerinin yükselmesiyle birlikte bu sistem de zayıflamaya başladı.