Romanesk mimari akımı, Orta Çağ Avrupa’sında (özellikle 11. ve 12. yüzyıllarda) ortaya çıkan ve Roman İmparatorluğu’nun mimari özelliklerinden etkilenen bir tarzdır. Romanesk mimari, özellikle kilise ve manastır yapılarında görülür. Bazilika planlı kiliseler, kalın duvarlar, yuvarlak kemerler, tonozlu tavanlar, kubbeli çan kuleleri ve genellikle koyu ve sade iç mekanlar bu tarzın özelliklerindendir. Romanesk mimari, Gotik mimarinin öncüsü olarak kabul edilir ve Avrupa’nın çeşitli bölgelerinde farklı yorumlarla gelişmiştir.